Labarfiel - jeden z aniołów strzegących wrót mego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).

Labarfiel - jeden z aniołów strzegących wrót mego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 119).

Labezerin - geniusz (duch) powodzenia. La bezerin pełni służbę w drugiej godzinie dnia (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).

Labiel - pierwotne imię anioła Rafała (Rafae la). Jak głosi legenda, Labiel otrzymał nowe imię, gdy podporządkował się rozkazom Boga związanym ze stworzeniem człowieka. Aniołowie prawdy i aniołowie pokoju zakwestionowali plany Stwórcy, za co zostali spaleni boskim ogniem (zob. Ginzberg, The Legends o f the Jews, t. 1, s. 52, przypis; por. Ze skarbnicy midraszy, s. 10-11).

Labusi - jeden z pięciu aniołów wszechmocy; czterej pozostali to: Tubatlu, Bualu, Tulatu, Ublisi (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).

Lad (hebr.: wiek młodzieńczy) - jedno z wielu imion anioła Metatrona.

Lahabiel - pomocnik Rafała (Rafaela), władcy pierwszego dnia miesiąca (trzecim dniem rządzi Samael, szóstym - Anael). Imienia Laha biela (podobnie jak Faniela, Rahabiela czy Arie la) używano (i nadal się używa) jako amuletu chroniącego przed złymi duchami (zob. Thom pson, Semitic Magic, s. 161).

Lahariel - jeden z 70 aniołów amuletów po rodowych.

Lahariel jest zastępca Michała, władcy drugiego dnia miesiąca (zob. Księga Razjela; Budge, Amulets and Talismans; M. Gaster, Wis dom of the Chaldeans, s. 338).

Lahasz - w literaturze rabinackiej, wysoki rangą anioł, który wraz z Zakunem namówił 184 miriady duchów, aby skradły modlitwy Mojżesza, zanim dotrą do Boga. Za sprzeciwienie się woli Bożej Lahasz i Zakun otrzymali "po 60 ognistych batów" (zob. Ginzberg, The Legends o f the News, t. 3, s. 434). Bamberger (Fallen Angels, s. 138) przytaczają wersję tej legendy, w której Samael, chrzcząc Lahasza, "wiąże go rozpalonymi łańcuchami, wymierza 70 ognistych batów i wypędza sprzed oblicza Bożego".

Lahatiel ("płonący") - jeden z siedmiu aniołów kary (zob. New Jewish Encyclopedia, t. 1, s. 593). W kabalistycznych pismach Josefa ben Abrahama Gikatilli Lahatiel jest aniołem sprawującym władzę nad bramami śmierci, co oznacza, że przebywa w drugiej spośród siedmiu "warstw" piekła. Według Objawienia rabiego Jozuego ben Lewiego, Lahatiel jest jednym z aniołów piekieł, którzy wymierzają karę narodom (zob. M. Gaster, Studies and Texts in Folklore).

Lajla (Leliel, Lajlahel) - uważa się, że imię to wywodzi się z rabinackiej egzegezy słowa lailah (noc) w Księdze Hioba 3, 3. Według Zo haru (Exodus) Lajla to "anioł strzegący duszy w momencie narodzin". W legendach żydowskich Lajla jest demonicznym aniołem nocy, "księciem poczęcia", porównywanym z Lilit, żeńskim demonem poczęcia (zob. Cohen, Tal mud, s. 77, 114). Jednakże w Genesis Raba 417 i Talmudzie Sanhedrin 96a czytamy, że podczas bitwy wojsk Abrahama z bezbożnymi królami Lajla walczył po stronie patriarchy, co wskazywałoby, że był to raczej anioł dobry, niż zły (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 153).

Lama - w Heptameronie de Abano Lama (lub La Ma) jest aniołem powietrza, władcą wtorku i mieszkańcem piątego nieba. Przywołuje się go z zachodu.

Lamach - anioł sprawujący władzę nad planetą Mars (zob. Heywood, The Hierarchy o f the Blessed Angels, s. 215).

Lamassu - w mitologii asyryjskiej, demon opiekuńczy, przywoływany w zakończeniu zaklęć przeciwko złym duchom (zob. Thompson, Semitic Magic, s. 45). Według Trachtenberga (Je wish Magic and Superstition, s.156), Lamassu jest duchem babilońskim. [Lamassu zazwyczaj przedstawiano jako skrzydlatego byka z ludzką głową; zob. też Babilońskie zaklęcia magiczne, s. 107 - przyp. tłum.]

Lamechalal (Lamechiel) - w hebrajskiej Księdze Henocha, władca planetarny. Jak podaje Conybeare (The Testament o f Solomon), Lamechalal Lamentujący anioł (fragment greckiej piety) (za: Jame son, Legends of the Madonna) jest jedynym aniołem zdolnym pokonać żeńskie go demona o imieniu Fałsz.

Lamediel - anioł czwartej godziny nocy, służący pod Jefiszą (zob. Waite, The Lemegeton). Lamedk - podobnie jak Lamek (z którym jednak nie należy go utożsamiać), anioł przywoływany w zaklęciu miecza.

Lamek (Lamidek) - anioł przywoływany podczas obrzędów czarnej magii, zwła szcza w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore o f Magic).

Lamy - w mitologii chaldejskiej, jedna z czterech głównych klas duchów opiekuńczych, zwykle przedstawianych w postaci lwa z ludzką głową; - cherubiny; Nirgali (zob. Lenor mant, Chaldean Magic, s. 121).

Larzod - jeden z "wspaniałych, życzliwych aniołów" przywoływanych w zaklęciach Salomonowych, udzielających inwokantowi tajemnej wiedzy Stwórcy (zob. Gollancz, Clavicula Salomonis).

Laudaj - anioł przywoływany w błogosławieństwie soli (zob. Grimorium Verum).

Lau(w)iasz - w kabale, anioł chóru tronów i chóru cherubinów. Ściślej mówiąc, jest to anioł, który niegdyś należał do tych chórów. Lauwiasz sprawuje pieczę nad mędrcami i wybitnymi osobistościami. Reprodukcję jego pieczęci zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 260, 267.

Lawid - w islamskiej tradycji apokaliptycznej, "wódz aniołów". Sufi Abu Jazyd, w czasie swojej podróży do siódmego nieba, w drugim niebie spotkał Lawida, który zaproponował mu "królestwo żadnym językiem niewypowiedziane". Abu Jazyd odrzucił tę ofertę (a właściwie łapówkę), wiedząc, że to tylko sprawdzian jego oddania Bogu (zob. Nicholson, An Elary Grabic Version...).

Lazaj - "święty anioł Boży" przywoływany podczas egzorcyzmów ognia (zob. Grimorium Verum; Mathers, The Greater Key of Solomon).

Lebes - jeden z pięciu wodzów aniołów pierw szej wysokoci (zob. Almadel Salomona). Wezwany, Lebes zjawia się, trzymając w ręku chorągiew z czerwonym krzyżem. Pozostali czterej wodzowie tej klasy aniołów to: Alimiel, Barachiel, Gabriel i Helison.

Ledrion - anioł przywoływany podczas egzorcyzmowania złych duchów, za pomocą okadzania (zob. Grimorium Verum).

Lefa - anioł pieczęci. W Szóstej i siódmej księ dze Mojżeszowej jeden z aniołów przywoływa nych podczas obrzędów magicznych.

Lehachel - jeden z 72 aniołów zodiaku (zob. Runes, The Wisdom of Kabbalah).

Lehahel - w kabale, jeden z ośmiu serafinów (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 88).

Lehahiasz - niegdyś anioł chóru Lehahiasz opiekuje się koronowanymi głowami i sprawia, że poddani są posłuszni swojemu władcy. Jest lub był (zależnie od tego, czy jest to anioł dobry czy upadły) jednym z 72 niebiańskich hierarchów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz (reprodukcję pieczęci Lehahiasza zob. w: Ambelain, La Kabbale Prati que, s. 273).

Lehawa - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.

Lekabel - anioł sprawujący pieczę nad uprawą ziemi i urodzajem, jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz (reprodukcję pieczęci Lekabela zob. w: Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 273; zob. też Barrett, The Magus).

Lekahel - anioł należący do chóru (zob. Ambelain, La Kabbale Pratique, s. 88).

Lelahel - anioł zodiaku sprawujący władzę nad miłością, sztuką, nauką i powodzeniem. W kabale jego aniołem pokrewnym jest Asentaker (reprodukcję pieczęci Lelahela zob. w: Am belain, La Kabbale Pratique, s. 273).

Lelahiasz - jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhaineforas.

Leliel - jeden z anielskich władców nocy ( Lajla).

Lemanael - w kabale, duch Księżyca. Jego aniołem pokrewnym jest Elimiel (zob. Le normant, Chaldean Magic, s. 26).

Leujasz (Lewiasz) - jeden z 72 aniołów noszących mistyczne imię Boga Szemhameforasz.

Lewanael (Jaraehel) - duch Księżyca (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philo sophy, t. 3.). Lewiatan (hebr.: ten, który zwija się w fałdy) - w przypowieściach Henocha Lewiatan jest żeńskim, pierwotnym potworem morskim i złym smokiem. W literaturze rabinackiej jest ona (lub on) utożsamiana z Rahabem, aniołem przed wiecznych głębin, i jest odpowiednikiem lądowego potwora Behemota. Jak głosi legenda, zarówno Lewiatan, jak i Behemot zostali stworzeni piątego dnia Stworzenia (zob. grecka Apokalipsa Barucha; Cohen, Talmud, s. 62). Według w. Justyna Lewiatan to "zły anioł" (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 5, s. 46; Apokalipsa Abrahama 10). Zdaniem George'a Burtona ("Journal of Biblical Literaturę", grudzień 1912, s. 161), Lewiatan to "hebrajskie imię babilońskiej bogini Tiamat". W tradycji biblijnej Lewiatan jest olbrzymim wielorybem ( Hi 41, 1). W Psalmie 74, 14 jest hipopotamem lub krokodylem. [W Biblii Tysiąclecia, a także angielskim przekładzie The New Jerusalem Bible, to właśnie w Księdze Hioba (40, 15.25) Lewiatan jest porównywany do hipopotama i krokodyla; w innym miejscu tej księgi (26, 13) nazwany jest "wężem zbiegiem"; natomiast w Psalmie 74, 14 brak powyższych określeń - przyp. tłum.] W Księdze Izajasza (27, 1) Lewiatan jest nazywany "wężem krętym", które to określenie kojarzy się z "Wężem starodawnym" występującym w Apokalipsie w. Jana 12, 9. [Żydowskie legendy o Lewiatanie zestawiają Graves i Patia w Mitach hebrajskich, s. 45-54. "W tradycji kabalistycznej Lewiatan symbolizuje Samuela, księcia zła, którego czeka w przyszłości unicestwie nie" (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 157); w okultyzmie Lewiatan jest demonem, który "zachęca do niewierności" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, s. 233) przyp. tłum.] W mitologii mundajskiej, u kresu czasów wszystkie dusze nieczyste zostaną połknięte przez Lewiatana.

Libanel - w Mesjadzie Klopstocka, anielski przewodnik Filipa.

Librabis - duch ukrytego złota i jeden z du chów godziny siódmej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).

Lifton - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.

Lilit - w tradycji żydowskiej Lilit jest żeńskim demonem, krzywdzącym noworodki, oblubienicą złego anioła Samuela (Szatana). Jak głosi legenda, była pierwszą żoną Adama. We dług rabiego Eliezera (Księga Adama i Ewy) Lilit codziennie rodziła Adamowi setkę dzieci. Zohar (Leviticus 19a) opisuje Lilit jako "ognicie namiętną istotę żeńską, która współżyła z pierwszym człowiekiem", ale kiedy Bóg stworzył Ewę, "uniosła się w powietrze i odleciała nad Morze Czerwone", skąd wciąż "próbuje usidlić ludzkość". Lilit bywa utożsamiana (niesłusznie) z sową, o której mowa w Księdze Izajasza 34, 14. [W Biblii Tysiąclecia oraz w angielskim prze kładzie The New Jeruzalem Bible, mowa nie o sowie, lecz wprost o Lilit, kojarzonej ze strzygą z żydowskiego folkloru. Pod postacią sowy Lilit pojawia się w licznych legendach żydowskich (zob. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 158-159 - przyp. tłum.] W kabale Lilit jest demonem piątku i przedstawiana jest jako naga kobieta, której ciało przechodzi w wężowe sploty. Po raz pierwszy Lilit pojawiła się w literaturze rabinackiej wczesnego średniowiecza (w pochodzącym z X w. Alfabecie Ben Sira), jednak jej imię pochodzi od Iili (Iilitu), żeńskiego demona w mitologii babilońsko-asyryjskiej. Rabini uważali Lilit za główną kusicielkę, demoniczną żonę Adama i matkę Kaina (zob. Thompson, Semitic Magic; Christian, The History and Practice o f Magic; Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 67-72). W tradycji talmudycznej oraz w kabale (Zohar) większość demonów jest śmiertelna, natomiast Lilit i dwa inne żeńskie duchy zła "będą żyły i szkodziły człowiekowi aż do czasów mesjańskich, kiedy to Bóg ostatecznie wypleni zło i nieczystość z powierzchni ziemi". Jak twierdzi Scholem (Mada'e ha Jahadut II, 164), Lilit i Samael "wyemanowali spod Tronu Bożej Chwały, który zachwiał się nieco wskutek ich [wspólnych] wysiłków"; wiadomo, rzecz jasna, że Samael (Szatan) przebywał niegdyś w niebie, wcześniej jednak żadne źródła nie wspominały, że towarzyszyła mu tam Lilit. Lilit używa wielu imion, z których siedemnaście wyjawiła (pod przymusem) prorokowi Eliaszowi. Pełną listę imion Lilit podano w Apendyksie.

Litargoel - wysoki rangą anioł, którego imię pojawia się w koptyjskiej Inwestyturze archanioła Gabriela, oraz w apokryficznych Dziejach Piotra (zob. Doresse, The Secret Books o f Egyptian Gnostics, s. 235-236).

Liwet - w mandaizmie, anioł miłości i wynalazków; także jeden z siedmiu duchów planetarnych (zob. Drower, The Mandaeans of Iraq and Iran).

Lobkin - jeden z aniołów piątego nieba, które we wtorek pełnią służbę na zachodzie. Lobkin jest poddanym Wschodniego Wiatru (zob. Barrett, The Magus, t. 2).

Lobkir - jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).

Loel - jeden z licznych aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).

Logoi - określenie aniołów w De somniis Filona Aleksandryjskiego. Także liczba mnoga od słowa "logos" (zob. Muller, History of jewish Mysticism).

Logos (gr.: słowo) - według Filona, Logos to "anioł, który ukazał się Hagar, obłok nad Morzem Czerwonym, jeden z trzech aniołów, którzy ukazali się Abrahamowi (w Mamre), oraz boska istota, która w Penuel zmieniła imię Jakuba na Izrael". W mistyce żydowskiej, personifikacją Słowa jest Metatron. Z Logosem utożsamiani bywają także Michał, Mesjasz i Duch święty (zob. Muller, History of jewish Mysticism). Według Filona Logos jest "obrazem Boga, jego aniołem", a także "najstarszym aniołem, który zdaje się wodzem aniołów o niezliczonych imionach; zwany jest bowiem Panowanie oraz Imię Boga" (zob. Mead, Thrice-Greatest Hermes, t. 1, s. 161-162).

Lokwel - anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).

Los (Lucyfer?) - anioł boskiej opatrzności, "pracownik wieków" . Po swoim upadku, przez sześć tysięcy lat próbował nadać kształt wiatru: "Jestem owym mrocznym Prorokiem, co przed sześcioma tysiącami lat / został wyrzucony z łona Wieczności". [W mitologii Blake'a, Los to czwarty z Nieśmiertelnych, małżonek Enitharmon, ojciec Orka, duchowy nauczyciel Albiona oraz reprezentant i sojusznik Chrystusa. Los symbolizuje wyobraźnię, wizję, poezję. Jest też jednym z twórców wszechświata, budowniczym czasu i artystą, który powołał do życia Golgonoozę, miasto sztuk (zob. Kozubska, Tomkowski, Mistyczny wiat Williama Blake'a, s. 135; por. Blake, Vala, or The Four Zoas; Jerusalem) - przyp. tłum.]

Lucyfer ("nosiciel światła", "dawca światła") - niesłusznie utożsamiany z upadłym aniołem (Szatanem) na skutek błędnego odczytania fragmentu Księgi Izajasza 14,12, "Jako że spadł z nieba Lucyferze, który rano wschodził" [przekład Jakuba Wujka; w Biblii Tysiąclecia imię to zostało zastąpione określeniem "Syn Jutrzenki" - przyp. tłum.] Apostrofa ta w rzeczywistości skierowana jest do Nabuchodonozora, króla Babilonu (-- Szatan). Należy też podkreślić, że w żadnej z ksiąg Starego Testamentu nie ma mowy o złych, czy też upadłych aniołach, chociaż, jak w Księdze Hioba 4, 18, Bóg "sługom swoim nie ufa / i w aniołach braki dostrzega". Szatanowi imię "Lucyfer" nadali dopiero Ojcowie Kocioła (w. Hieronim). [Lucyfera i Szatana utożsamia także słowiańska Księga Henocha (zob. Graves, Patai, Mity hebrajskie, s. 57-60). W okultyzmie Lucyfer jest upadłym cherubinem, cesarzem piekła, zdaniem niektórych demonologów stojącym wyżej niż sam Szatan i ukazującym się "pod postacią najpiękniejszego dziecka" (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 112-113; Praktyka tajemnej wiedzy magicznej, s. 34) - przyp. tłum.] Milton w Raju utraconym określił Lucyfera jako demona grzesznej pychy. Lucyfer jest także tytułowym bohaterem epickiego poematu "holenderskiego Szekspira", Vondela (który utożsamia go z Szatanem), oraz głównym bohaterem misterium Imrego Madacha. Blake przedstawił Lucyfera w cyklu ilustracji do Boskiej komedii. George Meredith, w sonecie Lucifer in Starlight, określa diabła jako "Księcia Lucyfera". W rzeczywistości Lucyfer oznacza gwiazdę lub planetę Wenus. Według Spensera, autora An Hymne of Heavenly Beautie, Lucyfer to "najjaśniejszy anioł, Dziecko Światłości". [W Tragicznej historii doktora Fausta Marlowe'a i w Piekle Dantego Lucyfer jest władcą piekła. Lucyfer jest także bohaterem dramatu Byrona Kain - przyp. tłum.]

Luel - w XV-wiecznej tradycji żydowskiej, anioł przywoływany za pomocą magicznej różdżki (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Su perstition, s. 225).

Luma'il - w mitologii arabskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, (hasło] "Angels" w: A Dictionary of Islam).